OneWebDay

Ακόμα μια παγκόσμια ημέρα (τελικά πόσες είναι; Πρέπει να είναι περισσότερες από 365).

Από το http//www.onewebday.org/

The mission of OneWebDay is to create, maintain, advance, and promote a global day to celebrate online life: September 22, 2006″

Γιορτάζοντας λοιπόν

17 χρόνια online

Συνδέθηκα στο Internet πρώτη φορά το 1990 και έχω να ευχαριστώ το Ίδρυμα γι’αυτό. Υπολογιστή δικό μου δεν είχα1, κατάφερα όμως πολύ γρήγορα και απέκτησα πρόσβαση στο softlab και το cc.ece για να μπορώ να συνδέομαι. Πράσινα τερματικά και χαμός στο ίσιωμα. Να πηγαίνεις από τις 9 το πρωί για να προλάβεις να βρεις θέση. Να προλάβεις κιόλας αν μπορέσεις να κάτσεις στα sparc του softlab. Ανταλλαγές email με παιδικούς φίλους που σπουδάζουν στην Αγγλία. Με φίλο στη Θεσσαλονίκη που στέλνει mail από BITNET(!!!). Για να σου στείλει mail κάποιος μπορεί να είναι πιο τυχερός μέσω UUCP: mcsun!ariadne!theseas!adamo. Μαθαίνω UNIX γράφοντας man man και man intro.

Προλαβαίνω εποχές που στα USENET newsgroups όταν θέλεις να κατεβάσεις κάτι μαζί με το όνομα του server ο συγγραφέας δήλωνε και την IP address γιατί το DNS δεν ήταν ιδιαίτερα αξιόπιστο, οπότε πως θα κάνει κανείς download; Μαθαίνω τον κατάλογο του ftp.inria.fr απ’έξω (δεν υπήρχε ούτε gopher, o browser μου ήταν το FTP). Ρωτάω κάτι στο sci.electronics για το 555 και μου γυρνάνε με email 50 απαντήσεις με ASCII διαγράμματα.

Οι περισσότεροι πια με φωνάζουν όχι με το όνομά μου, αλλά “ανταμό”.

Τα μηχανήματα έχουν ακόμα guest accounts. Σχεδόν παντού κανείς κάνει login σαν guest (password: guest) και μιλάει με κάποιον online (write, talk). Με telnet και με pad. Μαθαίνω το IRC2 και μπαίνω και στο ISCA. Γράφω προγράμματα, αλλά κάτι λείπει …δεν είμαι root.

Δυό παλαβοί τύποι (ο UniqueFish και Πάνος) “χώνονται” σε δύο εργαστήρια. Χτυπάω την πόρτα του Τίμου:

Γ: Χρειάζεστε administrator;
Τ: Ναι. Τι ξέρεις;
Γ: Τίποτα
Τ: Δεν πειράζει θα μάθεις. Τα manual είναι εκεί.

Μπαίνω σε ένα εργαστήριο που κάνουν το PhD τους ο Δημήτρης και ο Γιάννης. Ο Μανώλης γράφει το διδακτορικό του σε troff!!! Χαμός. Πως θα μπορέσω να γίνω το ίδιο καλός; Πλακώνομαι στο διάβασμα. Ανακαλύπτω το “Improving the Security of Your Site by Breaking Into It“. Γίνεται αμέσως διάσημο στο Ίδρυμα και η αρχή για να διαβάσω άπειρα papers, που έχουν κι άλλα references κ.ο.κ. Τα κατεβάζω, τα τυπώνω και τα διαβάζω όλα. Το να εγκαταστήσεις ένα πρόγραμμα σημαίνει να το διορθώσεις στον κώδικα για το OS που έχεις και να στείλεις το patch στον συγγραφέα. Ακόμα δεν έχει εφευρεθεί ο όρος Open-Source (αν και το FSF και το GNU είναι γνωστά). Όχι autoconf δεν υπάρχει ακόμα.

Ο sv1xv μου μαθαίνει το KA9Q.

Το ΕΜΠ μη αναγνωρίζοντας τη χρέωση του FORTHnet (δεν είχε αποσπαστεί σαν εταιρεία από το FORTH ακόμα) δεν πληρώνει και για τρεις μήνες μένουμε offline. Υπάρχει όμως το κοινό κέντρο υπερυπολογιστών (HPCLA3) του ΕΜΠ, του ΕΚΠΑ και του Παν/μίου Πάτρας (μπορεί να ήταν και το CTI). Εγώ έχω Internet. Η Αριάδνη δίνει shell accounts. Και οι φίλοι μου έχουν Internet. Το ΕΜΠ βάζει μια γραμμή 14400 με την Αριάδνη. Ο UniqueFish (διαχειρίζεται τον κεντρικό router) όποτε του καθυστερούν τα downloads “βγάζει” όλο το δίκτυο του Ιδρύματος εκτός μάχης για να τελειώσουν γρήγορα.

1994, στήνω τον πρώτο μου web server4. Λιγο μετά οι “σπόροι” του cc.ece φτιάχνουν το HomeComing5.

Βγαίνει το Doom II:
– Τι ώρα είναι;
– 21:30
– Έχουμε ώρα
(μετά ήταν 04:30).

Ο Πάνος κι εγώ είμαστε στην πρώτη τεχνική ομάδα του NOC/ΕΜΠ. Τα λεφτά δεν είναι καλά, αλλά το 1992 του είχα πει:

– Τη δουλειά που κάνουν αυτοί6 θα την κάνουμε εμείς σε λίγο καιρό.

…και βγάζουμε την “προφητεία” αληθινή. Κάνουμε τα πάντα. Από Network Management, μέχρι άπλωμα / πέρασμα καλωδίων, τεχνική υποστήριξη από το τηλέφωνο, όλα μαζί και ότι έρχεται πρώτο. Μεγάλη Πέμπτη βράδυ συνδέεται για πρώτη φορά το “παλιό” ad-hoc δίκτυο με το “νέο” δίκτυο τηλεματικής του ΕΜΠ.

Γίνεται παρουσίαση του δικτύου στις “αρχές” του Ιδρύματος. Ακόμα όμως δεν έχει γίνει η πλήρης μετάβαση (ούτε και παραλαβή) και τα δίκτυα δουλεύουν μαζί (παλιό και νέο). Παρακολουθώ την παρουσίαση από την πόρτα με την Ντίνα στο τηλέφωνο να μιλάει με τον UniqueFish:

– Ντίνα πες του να κουνήσει το καλώδιο!

4000 πρίζες σε όλο το νέο δίκτυο και μόνο 3 βρέθηκαν προβληματικές. Στην άλλη άκρη του τηλεφώνου ο UniqueFish κρατάει (και σπρώχνει) την μία από αυτές τις πρίζες, από την οποία ελέγχεται η πρόσβαση του νέου δικτύου στο Internet. Σκεφτείτε, έργο εκατοντάδων εκατομυρίων και η παρουσίασή του να κρίνεται από μια χαλασμένη πρίζα που κάνει 100 δραχμές και τα δάχτυλα του UniqueFish! Ναι η πρίζα χάλασε εκείνη τη στιγμή. Ευχαριστούμε κύριε Murphy.

Ο καιρός περνάει. Η δουλειά πολλή και στο εργαστήριο και στο ΚΕΔ/ΕΜΠ. Μεταμορφώνομαι γρήγορα σε BOFH. Αποκτάω βοηθούς στο εργαστήριο7! Το Πολυτεχνείο γίνεται δεύτερο σπίτι μου (στο πρώτο πάω μόνο για ύπνο). Ευτυχώς ο καλός μου φίλος Ντίνος με ξεκολλάει από το πληκτρολόγιο (βιαίως μερικές φορές) και έτσι έχω και προσωπική ζωή (sort of). Ο κουμπάρος μου και ο UniqueFish κρατάνε αρχείο χεστηρίων emails. Δεν φταίνε μόνο τα Windows για τα κολλήματα των υπολογιστών. Σε κάποιο disk crash δυστυχώς χάνεται το αρχείο.

Δίνουμε dialup access με 32 modems και ημερήσιο και εβδομαδιαίο όριο χρόνου σύνδεσης.

– Γιώργο θα είναι έτοιμο το software;
– Βεβαίως8.

Ένας ελληνικός ISP προσπαθεί να μας κάνει καταγγελία για αθέμιτο ανταγωνισμό…

Συνδέεται ο irc2.ntua.gr (city.irc.gr9) στο GRIRCnet. Κάνω αρκετούς φίλους. Ξεχωρίζω τον Hermes τον οποίο και παντρεύω το 2003.

Αρχίζει να υπάρχει το ΕΔΕΤ. Πιο μετά το GUnet και το AIX. Στην αρχή το ΕΔΕΤ και το AIX τα διαχειρίζεται το ΚΕΔ/ΕΜΠ. Αντέχουμε κάτω από τη μπάρα…

– Γιώργο αύριο στην Infosystem πρέπει να έχουμε multicast.

What the hell is multicast? Σε μια μέρα και με τη βοήθεια του Κώστα από το ΤΕΙ Αθήνας συνδέουμε το ΕΔΕΤ με το MBONE.

Εμφανίζονται τα πρώτα “σοβαρά” περιστατικά hacking. Εμφανίζονται groups όπως οι System-Halted, οι k0re_dumped, οι Greek Hackers Society. Αναγκαστικά δημιουργείται ad-hoc η GRNET-CERT (οι άλλοι δύο ήταν ο άλλος Γιώργος (η ψυχή του GRNET-CERT) και ο Κώστας). Το 90% των περιστατικών προέρχεται από τρία μηχανήματα: zeus, atlas και venus10. Ο πρύτανης του ΕΜΠ ζητάει να μάθει γιατί τον ευχαριστεί μια ξένη πρεσβεία με επιστολή της για τις ενέργειές του προσωπικού του.

Την ίδια περίοδο κυκλοφορεί και ο “Υπόκοσμος του Internet”, ίσως το πρώτο Ελληνικό ηλεκτρονικό fanzine. Μπράβο παιδιά! Θα περάσουν χρόνια για να γίνει κατανοητή η αξία του. Κρίμα που δεν υπάρχει πουθενά online τώρα.

Δινουμε ISDN access. Το σύστημα ρίχνει τα connections ανεξήγητα και ζητάμε τεχνική υποστήριξη. Στα newsgroups του ΕΜΠ πέφτει το βρίσιμο της αρκούδας. Έρχεται τεχνικός της Microcom11. Την επόμενη μέρα η Microcom αγοράζεται από την Compaq11 και χάνεται η μπάλα. Ένα χρόνο μετά ο Κώστας θα βρει τη λύση.

Στα newsgroups του ΕΜΠ μπλέκομαι σε συνεχόμενα flamewars. Ο electron σταματάει να γράφει μετά από μια απάντηση μου σε ένα κλασσικό debate Windows vs. Linux (and I consider myself a BSD advocate). Electron για μια ακόμα φορά συγνώμη.

Εγκαθιστώ NetBSD στα DECstations του Εργαστηρίου. Για μηχανήματα που τρέχουν στα 25MHz κερδίζουν χρόνο ζωής.

Συνδεόμαστε στο 6BONE. Φτιάχνω ένα χάρτη που έχει μεγάλη αποδοχή. Το ΕΔΕΤ “τρέχει” IPv6 και multicast natively, χωρίς tunnels. Ναι, πριν από το Internet2 και το vBNS.

Το DECstation που ήταν ο mail server στο εργαστήριο δεν αντέχει. Μια μέρα δείχνει load 238! Αγοράζουμε ένα PC. Κολλάω το μικρόβιο του FreeBSD (version 3.0).

Τα ερευνητικά του GUnet με κάνουν καλύτερο μηχανικό, με μαθαίνουν να σέβομαι συναδέλφους και μου αφήνουν πολλούς φίλους.

Μια μέρα είναι κάτω όλο το ΕΔΕΤ (σε ευχαριστούμε αγρότη που έκοψες τις γραμμές με τη φρέζα) και το δίκτυο είναι κόκκινο. Στη μία γραμμή ακούω μπινελίκια από τα NOCs των Παν/μίων και ΤΕΙ και από την άλλη τα μεταφέρω στους ΟΤΕτζήδες. Την ίδια στιγμή ένας τυπάκος θέλει να μάθει “γιατί δεν του παίζει το dialup” και ενός σημαντικού προσώπου “δεν του παίζουν τα Ελληνικά στο Netscape” και “δεν του δίνει κανείς σημασία“. Μαντέψτε τι παίρνει προτεραιότητα.

Επιτέλους οι χρήστες στο ΕΜΠ παραπονιούνται για το spam. Χρησιμοποιοώ τη λίστα των dorkslayers12 και επιστρέφουμε στην ηρεμία μας. Ή όχι; Σχεδόν όλα τα ΤΕΙ και κάποια Παν/μια βρίσκονται στην dorkslayers! Σχεδόν όλα τα ΤΕΙ με κατηγορούν για λογοκριτή και απαιτούν απολογία. Απαντάω με σκληρά λόγια, όχι για τους συναδέλφους postmasters, αλλά για αυτούς που τους αφήνουν ανενήμερους και ανεκπαίδευτους. Ο (τότε) διευθυντής μου με στηρίζει και έτσι με αφήνει να επιλέξω ποιοι 10.000 άνθρωποι θα με βρίζουν. Επιλέγω να με βρίζουν οι Πολυτεχνίτες επειδή θα έχουν πάλι πολύ spam.

Ένα τριτοβάθμιο εκπαιδευτικό Ίδρυμα χάνεται από το χάρτη κάθε μέρα στις 6 το απόγευμα. Βρίζουμε τους ΟΤΕτζήδες, οι οποίοι διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους πως δεν φταίνε. Τελικά ανακαλύπτουμε πως για λόγους ασφαλείας(!) ο κεντρικός δρομολογητής κλείνει με το πέρας του ωραρίου από το NOC του συγκεκριμένου Ιδρύματος.

Αυξάνεται η “ζήτηση” για τα mp3. Μηχανές αναζήτησης σαν το Palavista13 έχουν την τιμητική τους. Όποιος καταλαβαίνει πως μπορώ να “κατεβάζω γρήγορα” μου δίνει χαρτάκι. Εκπλήσσονται που δεν τους κάνω τη χάρη[14].

Αγοράζω τον δεύτερο υπολογιστή μου.

Στο τέλος του 1999 τα έχω παίξει. Κάνω διάλειμα ένα χρόνο. Δεν υπάρχει λειτουργικό σύστημα διαθέσιμο που να μην το δοκιμάσω. Χάνω άπειρες ώρες σε installs. Κολλάω το μικρόβιο του FreeBSD και σε άλλους πολυτεχνίτες.

Αρχίζει να ανεβαίνει το ΧΑΑ. Το Magic Box θα κάνει την εμφάνισή του και στην Ελλάδα. Ευτυχώς οι εμπλεκόμενοι κατάλαβαν γρήγορα πως πρόκειται για φύκια και όχι για μεταξωτές κορδέλλες. Δεν είναι η μόνη προσπάθεια που γίνεται για να βγουν τζάμπα λεφτά από το Ιντερνέ. Το οποίο το ακούς να προφέρεται Ίντερνετ, Ιντερνέτ ακόμα και Ιντέρνετ. Εμφανίζονται και business cards με την ένδειξη Internet specialist. Δηλαδή;

Επιστρέφω στο ΚΕΔ/ΕΜΠ το 2001. Όμως πια τίποτε δεν έχει την ίδια γοητεία για εμένα. Μπορεί να είναι η κούραση, μπορεί οι εξελίξεις να μην είναι πια τόσο ραγδαίες, χάνω το ενδιαφέρον μου. Έτσι δε μπορώ να είμαι συνεπής στις απαιτήσεις τους και ξαναφεύγω, πάλι σαν φίλος. Έτσι κι αλλιώς έχω φύγει για άλλες πολιτείες.

Η αντίλληψη για το Internet στην Ελλάδα άλλαξε πολύ αυτά τα 17 χρόνια. Στην ερώτηση “Με τι ασχολείσαι;” απαντούσα για χρόνια “Με το Internet”. Την πρώτη περίδο με κοίταζαν σαν Ούφο. Την επόμενη περίοδο μου έλεγαν “Κι εγώ μπαίνω στο Netscape“. Όχι ρε ‘σεις, δεν εννοώ αυτό όταν “Ασχολούμαι με το Internet” γιατί το Internet δεν είναι το web. Πιο μετά με περνάνε για γραφίστα. Και για να μη ξεχνιόμαστε πάντα με πληροφορούν σχετικα με το πρόβλημα που έχουν με το Word. Δεν ξέρω Word! Να πάτε στο ΙΕΚ της γειτονιάς σας. Θεωρείτε δεδομένο πως όποιος ξέρει από υπολογιστές θα σας αφιερώσει το χρόνο του δωρεάν, κάτι που δε θεωρείτε δεδομένο για το φαναρτζή σας.

Τώρα πάλι δεν καταλαβαίνουν με τι ασχολούμαι, αλλά τουλάχιστον δε με κοιτάνε σαν Ούφο. Ένα μόνο πράγμα δεν άλλαξε: Όλοι αργά ή γρήγορα μου ζητάνε να τους βρω τσόντες. Τους απαντώ πως είναι φτηνότερες και σε καλύτερη ποιότητα στο περίπτερο της γειτονιάς τους.

Και το εργαστήριο; Το εργαστήριο το έχω αφήσει πια στα άξια χέρια του pgeor.

(next)

[1] Ο πρώτος ήταν ένας Commodore 64 το 1986.

[2] areti.naval.ntua.gr. /admin ήταν ο yvent. Σταμάτησε τη λειτουργία του λίγο μετά που ο yvent πήγε φαντάρος. Οι Ναυπηγοί είχαν πάντα τις καλύτερες επιλογές ονομάτων για hostnames: tostiera, psomiera, komodino, aponos, aporos κ.ο.κ.

[3] Το HPCLA δεν υπάρχει πια.

[4] Παρόλαυτα στο ΕΜΠ τον πρώτο web server τον έχει στήσει ο Παναγιώτης.

[5] Το HomeComing δεν υπάρχει πια

[6] achilles, zvr και άλλα ινδάλματα

[7] Όλοι τους έγιναν καλύτεροι επιστήμονες από εμένα: Ο Μάνος, ο Άλκης, ο Γιάννης, ο Μάριος, ο Βασσίλης, ο Λευτέρης.

[8] Το software γράφτηκε τελικά τέσσερις ώρες πριν την έναρξη της υπηρεσίας.

[9] Το city.irc.gr διέκοψε τη λειτουργία του στα μέσα του 2006.

[10] Δε χρειάζεται αναφορά στα πλήρη ονόματά τους. Είμαι σίγουρος πως όσοι χρειάζεται, τα ξέρουν.

[11] Δεν υπάρχει πια ούτε Microcom ούτε Compaq.

[12] Η λίστα dorkslayers (ORDBS.org) δεν υπάρχει πια.

[13] Προ Napster εποχές. Βέβαια μπορεί να νόμζε κανείς πως κατεβάζει το “Another Brick in the Wall” ενώ αυτό που είχε κατεβάσει να ήταν το /vmunix από το SunOS 4.1.3. Tα γράφω σωστά C.S;

[14] Όχι για λόγους copyright και τέτοια πεζά, αλλά γιατί φυσικά δεν έχω τίποτε άλλο στον κόσμο να κάνω από το να ασχοληθώ με το κατέβασαμα των τραγουδιών (“Στο Internet δε δουλεύεις; Θα μου κατεβάσεις το xyz;”).

46 thoughts on “OneWebDay

  1. Καλά τι θυμήθηκα τώρα…

    Οπτική ίνα στο ΜΟΠ! Να την έχουν να κρέμεται από τον τοίχο και να μας λένε (εμείς πρωτοετείς για πασκάλ τότε).

    “ΜΗΝ ΤΗΝ ΠΛΗΣΙΑΖΕΤΕ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΣΑΣ ΚΛΕΙΔΩΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΚΩΔΙΚΟΥΣ”

    (η τιμωρία ήταν πάντα κλείδωμα κωδικού).

    Παλιές καλές εποχές…

  2. Δεν νομίζω ότι μπορεί άνθρωπος που έχει περάσει απ’ τα μπλιμπλίκια και να μην τα θυμάται με συγκίνηση…

    Μικρές προσωπικές μου χαρές στο ίδρυμα, ήταν όταν έστησα μαζί με τον Τέλη τον πρώτο web server των μηχανολόγων (και iirc έναν από τους πρώτους 10 του ιδρύματος) τον atlas.central.ntua.gr:8080, και αργότερα όταν μαζί με τον Στέλιο στήσαμε σε Zope τον http://www.mech.ntua.gr .

    Άλλες μέρες, ποιό αθώες και όμορφες…

  3. Ο electron, Hyp [περισσότερο στα grk] και άλλοι πολλοί. Αν θυμάμαι κάτι περισσότερο από όλα είναι η πίστη σου σε εμένα και η ανεκτίμητη βοήθεια που μου πρόσφερες χωρίς καν να γνωριζόμαστε. Πρώτη φορά βρεθήκαμε στο Houmf με το τέλος της παρουσίασης του paper για αλγόριθμους και patterns που παρουσίασα. Στο τέλος ήρθες και μου είπες:

    – Δεν είχες κάνει πρόβα πριν, ε;
    – Ναι
    – Φάνηκε

    Μου έδωσες συμβουλές για επιτυχημένες παρουσιάσεις και μετά άλλαξες την ζωή μου.

    Το ευχαριστώ είναι λίγο!

  4. Παλιές ιστορίες από άλλες εποχές…
    Andrew on GrNet

  5. @Andrew:
    !!!

    Αν κάποιος πρέπει να βάλει σημεία “ορόσημα” για το Internet στην Ελλάδα (και τη διάδοσή του) αυτά θα πρέπει να είναι:

    1. Η Ίδρυση της HOL που έσπασε το (περίπου) μονοπώλιο του FORTHnet

    2. Η Ίδρυση της OTEnet που ανέβασε τον αριθμό των συνδρομητών με τρόπο ανάλογο (αν και δυστυχώς όχι σε ίδια νούμερα) με αυτόν που η Cosmote επηρέασε τη διάδοση της κινητής τηλεφωνίας στην Ελλάδα.

    Αντίστοιχα ορόσημα για το Ακαδημαϊκό Ελληνικό Internet είναι:

    1. H σύνδεση του Δημόκριτου (ariadne-t) και του FORTH στο Internet

    2. H Ίδρυση του ΕΔΕΤ

    3. Το GUNet

  6. Είναι πολύ ενδιαφέρον να έχεις ένα inside look για πολλά από τα πράγματα του πώς και πότε γίνανε. Ξύπνησες και δικές μου αναμνήσεις για το “παρελθόν”.

  7. οκ δεν ξέρω τι σχόλιο να αφήσω

    αυτό δεν είναι ποστ αυτό είναι ιστορικό ντοκουμέντο

  8. I have too many unknown words, but I enjoyed each and every sentence of this post.
    Another flashback in one, single week.

    p.s. You never mentioned the format thing… :-)

  9. Πω πω.. Πραγματικά συγκινήθηκα με το ποστ σου. Μαζί ξεκινήσαμε… 17 χρόνια πριν. Δεινόσαυροι! Έτσι συνειρμικά γράφω στοιχεία της δικιάς μου ιστορικής αναδρομής.. Σίγουρα υπάρχουν κενά..

    Πρώτη μου επαφή με το δίκτυο ήταν το Usenet, χρησιμοποιώντας nn (ή rn;) στο cc.ece. Ήταν μεγάλο πλεονέκτημα να έχεις shell account! Αρχικά βγαίναμε σε shell από το csh περιβάλλον του εργαστηρίου του Ζάχου. Οι «καλοί» έπαιρναν μετά από την παρέμβαση του καθηγητή στο staff του cc.ece. Πιο ad-hoc policy για shell accounts είχε το softlab. Τα πρώτα μου email εκτός ntua ήταν με μια φίλη στο UPenn.. Το ftp ήταν «κακή» εφαρμογή γιατί άμα κατέβαζες μεγάλα αρχεία (> 100ΚΒ) την άκουγες απ’ τον lsuki και πολύ σπάνια απ’ τον achilles. Το IRC ποτέ δεν με μάγεψε αλλά μ’ άρεσε η ISCABBS (έμπαινα με telnet). Βασικά εργαλεία επικοινωνίας τα write και talk. Τα Χ11 στα sparc ήταν απλά μαγεία.

    Από σπόντα χώνομαι στα μαθήματα Unix admin που έκανε ο avarvit σε μια ομάδα παιδιών (μερικοί ήταν οι γνωστοί «σπόροι» που έφτιαξαν αργότερα το Homecoming). Πραγματικός γκουρού ο avarvit.. Μοναδικό βιβλίο το «The design of the Unix Operating System” του Maurice Bach. Παίζαμε με τον kernel των Sun που είχε το cc.ece. Κάναμε configuration με τον Cisco που είχε τότε το cc.ece που ήταν και ο βασικός router του προ-NOC Ε.Μ.Π. (το cc.ece ήταν το network hub του Ε.Μ.Π. πριν φτιαχτεί το N.O.C. Ο Cisco είχε link με Forth (μικροκυμματική ζεύξη 64Kbps που όταν άλλαζε ο καιρός έριχνε το bandwidth), με cti, με Δημόκριτο, κλπ.) Φτιάχναμε σειριακά καλώδια pin-by-pin… στήναμε εφαρμογές (ναι, πριν το autoconf). Μετά απ’ όλα αυτά και με την βοήθεια μερικών ατίθασων χρηστών μερικοί από εμάς μεταμορφωθήκαμε σε BOFHs!

    Ένα βράδυ o avarvit ανακάλυψε (ίσως) το πρώτο σημαντικό security break-in στο Ε.Μ.Π. Κάποιοι τυπάδες από Αμερική έσπασαν έναν server του (τώρα) cc.ece εργαστηρίου και τον είχαν σαν gateway για να βγαίνουν τζάμπα στο X.25 δίκτυο. Το tracking down ξεκίνησε από ένα αρχείο που κατά λάθος βρέθηκε κάτω απ’ το /usr/lib/terminfo/b/ Για πρώτη φορά έμαθα τότε είναι ότι σε security break-in ΔΕΝ πρέπει ποτέ να ξηλώνεις κατ’ ευθείαν το «πρόβλημα» (κάτι που οι σημερινοί admins συνήθως αγνοούν). Κάναμε trace και είδαμε ένα κομμάτι του shadow δικτύου που είχαν στήσει από μια σειρά χακαρισμένων servers παγκόσμια. Στείλαμε emails στους άλλους admins και ξηλώσαμε το gateway τους. Κάπου τους θαυμάσαμε τους χακεράδες γι’ αυτό δεν κυνηγήθηκαν πραγματικά από κανέναν admin.

    Μπαίνω κανονικά στην ομάδα staff του cc.ece Φεύγει ο avarvit για φαντάρος και μια μέρα πριν φύγει μας φέρνει μια βαριοπούλα για να βαράμε τα δάκτυλα των κακών χρηστών του cc.ece. :) Ελπίζω να υπάρχει ακόμη. Μετά φεύγει και ο lsuki για φαντάρος και είμαι επισήμως ο επικεφαλής του cc.ece για 1 ½ χρόνο (μεγάλη ιστορία και το τότε cc.ece). Ήταν τιμή μου να δουλεύω με τους παλιούς achilles, avarvit, zvr, κλπ. Εμείς adamo ήμασταν η νέα γενιά.

    «Έχασα» το τραίνο του NOC… ίσως να παρέμενα στα δίκτυα και τα συστήματα αν δεν έφευγα για εξωτερικό το 96. Οι γνώσεις, η εμπειρία και το πάθος για δίκτυα και συστήματα είναι ακόμη εδώ. Είμαι up-to-date όσο με παίρνει και φυσικά κάνω σκέψεις επιστροφής συχνά-πυκνά :)

    Καλό μας belated OneWebDay λοιπόν!

    ΥΓ: Σίγουρα χάθηκε το αρχείο των χεστηρίων emails;

    ΥΓ2: Αυτό με το μπριζάκι έμεινε πραγματικά στην ιστορία τελικά :)

  10. @UniqueFish:
    Σίγουρα χάθηκε το αρχείο των χεστηρίων emails;
    Αν δεν το έχεις εσύ είναι οριστικά χαμένο

    Πραγματικός γκουρού ο avarvit.
    Δάσκαλος

    και φυσικά κάνω σκέψεις επιστροφής συχνά-πυκνά
    Στο έχω ξαναπεί: Γίνε μάχιμος ή γίνε manager μαχίμων.

    του (τώρα) cc.ece εργαστηρίου και τον είχαν σαν gateway
    Ο server δεν ήταν στο cc.ece. Ήταν ο aiolos. Θυμήσου πως ο avarvit είχε root access και σε άλλο εργαστήριο.

  11. @adamo
    respect ρε φίλε.
    Για όλα όσα πήραμε από παιδιά σαν κι εσάς από τις αρχές των 90’s, όλοι εμείς οι ρέστοι [από humanities, social sciences, etc..]

  12. Poli kalo mou arese to arthro sou. Pragmatika pisteuo oti itan oi kaliteres epoxes tote san ta sxolika xronia ena pragma. Tha meinoun gia panta aksexastes. Mou arese perissotero i teleutaia sou paragafos

    “Ένα μόνο πράγμα δεν άλλαξε: Όλοι αργά ή γρήγορα μου ζητάνε να τους βρω τσόντες. Τους απαντώ πως είναι φτηνότερες και σε καλύτερη ποιότητα στο περίπτερο της γειτονιάς τους.”

    ROLF

    Kai ego thimamai epoxes 96 sto arxes likeiou pou etrexa me ena filo mou sto penumatiko kentro tou psixikou giati eixa diabasei oti edine meso enos pilotikou programmatos o Dimokritos 2mbps Internet Speed :D (ti kataigides kai aerides to kolima einai kolima ;))

    Na doume to timima pou tha plirosoume pio tha einai :P

  13. “Φεύγει ο avarvit για φαντάρος και μια μέρα πριν φύγει μας φέρνει μια βαριοπούλα για να βαράμε τα δάκτυλα των κακών χρηστών του cc.ece.”

    ΑΜΑΝ! Αυτή τη βαριοπούλα τη θυμάμαι ακόμα! Επίσης νομίζω ότι ο Unique Fish ήταν αυτός που μας έλεγε να μην αγγίζουμε την ίνα. Ή αυτός ή ο lsuki.

    Ορίστε και μια παλιά καλή(;) ιστορία από το ΜΟΠ (cc.ece, αλλά για μας θα είναι πάντα ΜΟΠ, έτσι το μάθαμε), από την πλευρά του χρήστη (τότε).

    Το φθινόπωρο του 94 στο ΜΟΠ, όταν κάναμε πασκαλ, κάποιοι από τύχη ανακάλυψαν ότι με το vi μπορείς να διαβάσεις αρχεία σε άλλα directories. Για την πασκάλ υπήρχε ολόκληρο περιβάλλον που ήταν υποτίθεται “ασφαλές” (δεν ήταν shell) αλλά όλη η ασφάλεια πήγαινε περίπατο λόγω του “:r /foo” που μπορούσες να κάνεις με τον vi. Όταν δε μάθαμε ότι τα directories ήταν *τα usernames μας*, ε τότε ήταν απλούστατο το να αντιγράφουμε εργασίες…

    Κάποια στιγμή το staff του ΜΟΠ το κατάλαβε ότι γίνονται αντιγραφές αέρα πατέρα, οπότε έκλεισαν την τρύπα, βάζοντας τα σωστά permissions στα directories και κάνοντας ένα απλό hashing των usernames σε αριθμούς, οπότε δεν ήμουν πλέον ο astath αλλά ο 271 (or something).

    Το επόμενο βήμα έγινε στη C. Ο xpapad και άλλοι μαθαίνουν τη system και τις παρελκόμενες εντολές (exec κλπ) και αποκτούν shell. Με shell τα πράματα είναι απλά και αρχίζουν και πάλι οι αντιγραφές. Το staff και πάλι αντιλαμβάνεται ότι κάτι βρωμάει και απενεργοποιεί τη system (δεν θυμάμαι ακριβώς πως).

    Τότε φάνηκε η προγραμματιστική δεινότητα του xpapad. Έγραψε μόνος του σχεδόν *ένα ολόκληρο shell*. Μέσω του περιορισμένου περιβάλλοντος έτρεχες κανονικά το προγραμμά, το οποίο σου έδινε τη δυνατότητα να κάνεις cd, ls και copy. Θυμάμαι χαρακτηρηστικά ότι το rm δε δούλευε. Το μόνο που είχες να κάνεις ήταν να βρεις τα κατάλληλα directories (γιατί όπως είπαμε δεν ήταν πλέον προφανές ποιανού είναι το κάθε directory). Αλλά με λίγη υπομονή και απλές brute force μεθόδους τελικά βρήκαμε τις κατάλληλες ασκήσεις fortran…

    Αυτό τον τρόπο αντιγραφής πιστεύω ότι το staff του ΜΟΠ δεν τον έμαθε ποτέ. Ή τουλάχιστο, δεν έκανε τίποτα για να τον αποτρέψει.

    Τον επόμενο χρόνο, ο xpapad, εγώ και κάποιοι άλλοι αποκτήσαμε accounts στα suns. Η διαφορά ήταν η μέρα με τη νύχτα. Τότε ουσιαστικά άρχισε η ενασχολησή μου με το internet.

  14. @Thanos:
    Το staff και πάλι αντιλαμβάνεται ότι κάτι βρωμάει και απενεργοποιεί τη system (δεν θυμάμαι ακριβώς πως).
    Έκανε link με άλλη libc στην οποία η system() ήταν exit(0);

    Αυτό τον τρόπο αντιγραφής πιστεύω ότι το staff του ΜΟΠ δεν τον έμαθε ποτέ. Ή τουλάχιστο, δεν έκανε τίποτα για να τον αποτρέψει.
    Το γεγονός πως μπήκατε σε τόσο κόπο για να κάνετε ότι κάνατε, σήμαινε πως είχατε μάθει περισσότερα από όσα απαιτούσε το εργαστήριο. Όλοι οι περιορισμοί υπάρχουν για να σταματήσουν τον ευκαιριακό αντιγραφέα, όχι αυτόν που θα μπει σε κόπο μεγαλύtερο από αυτόν της άσκησης για να αντιγράψει.

    Άλλωστε όπως αποδείχτηκε ο xpapad είναι προγραμματιστής με @@

  15. Πω πωωωω.. Τι μου θύμισες τώρα. Η ίνα που λες πρέπει να ήταν μία που κατέληγε σ’ ένα γωνιακό Sun η οποία συνέδεε το Κτίριο Α με το υπόλοιπο δίκτυο. Μπορεί και να είμαι εγώ που σας έλεγα να μην την ακουμπάτε :)

    Για την ιστορία το csh περιβάλλον για τα μαθήματα προγραμματισμού του 1ου έτους το είχε φτιάξει ο lsuki εξελληνίζοντας ένα παρόμοιο που βρήκε στο UseNet.

    Σωστά λέει ο adamo, oι περισσότεροι που μπήκαν στον κόπο και “έσπασαν” το csh περιβάλλον, είχαν πραγματικό ενδιαφέρον στον προγραμματισμό (βλ. xpapad). Το ΜΟΠ staff ήξερε ότι γίνονταν αντιγραφές. Όταν είχε παραγίνει και είχαν πρόβλημα οι καθηγητάδες μπήκαν κάποιοι περιορισμοί (π.χ. system() σε exit(0)) και ένα restricted shell. Το περιβάλλον φυσικά ήταν διάτρητο εφ’ όσον όλοι ουσιαστικά χρησιμοποιούσαν ένα κοινό Unix account.

    Κάποτε προσπάθησα να περάσω την “πολιτική” όλοι να έχουν Unix account απ’ την πρώτη μέρα αλλά έφαγα πόρτα γιατί λόγω ιστορίας πολλοί θεωρούσαν “προνόμιο για τους καλούς” τα Unix accounts (κάτι που με το που άνοιξε το central καταργήθηκε αυτομάτως).

  16. χα χα χα ωραίο ποστ. Δεν ξεκινάς να γράψεις ένα ωραίο βιβλίο έτσι για να μαθαίνουν οι νέοι και να 8υμούνται οι παλιοί ;-).

    με σεβασμό Γιάννης.

  17. Δεν είσαι ο μόνος που μου το έχει προτείνει. Αλλά αυτή η ιδέα έχει δύο σημαντικά προβλήματα. Οι εμπειρίες που έχω θα μπορούσαν να ονομάζονται “Η συμβολή του ΕΜΠ στο Ελληνικό Internet” πράγμα που θα έκανε το βιβλίο μονοδιάστατο και άδικο.

    Γνωρίζω φυσικά τα πρόσωπα που έχουν συμβάλλει (πριν το 1990) για να υπάρχει Internet στη χώρα, αλλά οι ιστορίες είναι από 2ο χέρι (δεν ήμουν μπροστά στα γεγονότα) και μερικοί δεν αισθάνονται όμορφα να μιλάνε για αυτά (πόσο μάλλον να τα δουν γραμμένα).

    Ορισμένα πράγματα μπορεί να δει κανείς εδώ:

    http://www.ozo.com/?History:GR_NET
    http://www.ozo.com/?History:Hellas_List

  18. Μπορείς να τους ρωτήσεις, να πάρεις (ή όχι) την άδειά τους να παραθέσεις τις ιστορίες και ανάλογα με το αποτέλεσμα και τα κέφια σου να το γράψεις. Γιατί τελικά, κάποια στιγμή, κάποιος θα το γράψει. Και προσωπικά προτιμώ να είναι κάποιος που γνωρίζει πρόσωπα και πράματα από κοντά αλλά και διαθέτει και τα τεχνικά προσόντα, από τον “ιστορικό του μέλλοντος” που μπορεί να είναι κανένας δημοσιογράφος που θα μεταφράσει στα σοβαρά το joystick σε παλούκι της χαράς (ή το multihop σε πολυπήδημα, για να είμαστε και επίκαιροι).

    Αν μη τι άλλο, θα είναι μια καλή εξάσκηση στον ορθολογικό γραπτό λόγο :)

    (μιλάω εκ πολύ πρόσφατης πείρας προφανώς)

    Just do it.

  19. Όλα αυτά τα ωραία που γράφεις έχουν πεθάνει οριστικά. Sysadmin/Hacker community έχει πάψει να υπάρχει εδώ και χρόνια. Το ΕΜΠ βγάζει πλέον ανθρώπους που θέλουν απο την πρώτη μέρα να γίνουν managers, χωρίς ποτέ να περάσουν απο το στάδιο του hands-on, χωρίς να λερώσουν τα χέρια τους, χωρίς καμοία περιέργεια για το “πως δουλεύει το Χ πράγμα”… Φαντάζομαι το φαινόμενο είναι διεθνές.

  20. Το ΕΜΠ βγάζει πλέον ανθρώπους που θέλουν απο την πρώτη μέρα να γίνουν managers

    Λυπηρώς σωστό. Ξεχνούν όμως ότι οι καλοί managers είναι αυτοί που κάποτε λέρωσαν τα χέρια τους. Που πάντα έχουν την περιέργεια να μάθουν “πως δουλεύουν τα Χ κουτιά…”. Η κατάσταση κατάντησε στο κλασικό “Too many chiefs, no Indians!”

    Κάποτε έλεγα ότι οι sysadmins θα γίνουν τόσο niche όσο οι προγραμματιστές assembly (ή C αν είσαι Javaς/ού). Μάλλον λάθος ήμουν εφ’ όσον παρατηρώ ότι ανοίγει η αγορά εργασίας και δίνει και καλές αποδοχές σε καλούς administrators. Ευτυχώς η δουλειά των sysadmins εξελίσσεται και αυτοί πρέπει πάντα ν’ ακολουθούν την εξέλιξη των «κουτιών». Ο sysadmin είναι κάτι μεταξύ μηχανικού και προγραμματιστή.

  21. Το φαινόμενο που αναφέρει ο jael ΕΙΝΑΙ διεθνές. Έχει κυρίως να κάνει με την μαζοποίηση των υπολογιστών και των συναφών επαγγελμάτων. Και όπως κάθε μαζοποίηση (mainstreaming), έχει ως αποτέλεσμα την ώθηση ΠΡΟΣ ΤΑ ΚΑΤΩ της ποιότητας. Αν συνυπολογίσεις σε αυτό την εθισμένη στο έυκολο, γρήγορο και ανώδυνο κέρδος κοινωνία, έχεις ακριβώς αυτό το φαινόμενο.

    Πάντως, σε γενικές γραμμές, οι “γνώστες” αυξάνονται (τουλάχιστο στην αμερική), απλώς οι άσχετοι αυξάνονται με πολύ μεγαλύτερο ρυθμό. Όμως εν τέλει, σε πραγμάτικά σοβαρές δουλειές, οι γνώστες ξεχωρίζουν και οι VBAdes/Javades/PHPades/XMLades κλπ απλώς καταλήγουν να κάνουν τη λάντζα. Η Νέα Εργατική Τάξη που λέει και ο adamo.

  22. Tώρα το διάβασα… Φοβερό ότι ήσουν όχι μόνο παλιός αλλά και τόσο ενεργός στην όλη φάση. Μοναδική εμπειρία… και το εννοώ *μοναδική*. Δε γίνονται σε κάθε γενιά τέτοιες τεχνολογικές επαναστάσεις που να έχεις έστω την ελπίδα ότι θα λάβεις μέρος…

    Δεν είχες μόντεμ παλιότερα; Εποχή BSS (Dragon, Onned κλπ) αλλά και της πρωτοποριακής Forum (του Κώστα Ζηβίδη – cziv); Και μετά Gate, Acrobase, HoL, Compulink κλπ; Με το πρόγραμμα Major BBS που είχε mail, chat, games (Galactic Empire) κλπ; Εντάξει δεν ήταν internet (αν και γύρω στο 92-93 άρχισαν να έχουν internet, έδιναν shell access και είχες mail, gopher, ftp) αλλά ήταν “online”…

  23. @daremon:
    Δεν είχες μόντεμ παλιότερα;

    Όχι :( Από το 1986 μέχρι και το 1998 είχα μόνο έναν C=64. Από την άλλη βέβαια από το 1990 και μετά είχα πρόσβαση σε καλύτερους υπολογιστές από ότι θα μπορούσε να έχει κάποιος σπίτι του.

  24. Geia sou re Giwrgo.

    Xara sto kouragio sou poy ta 8ymasai ola ayta, egw pleon arxisa na ksexnaw ti efaga x8es, oxi poy hmastan to ’90…

  25. Parempiptontws, mpas kai 8ymasai to username@GRTHEUN1 tou filou apo th 8essalonikh sto BITNET? Wraies epoxes. Enas IBM 4381/M13 me kammia 40aria termatika, kai to 95% tou kosmou na paizei MUDs kai na kanei chat me “CP RSCS SMSG USER AT NODE”.

    Ta termatika ston hmiorofo, o ypologisths ston prwto orofo, ekei akribws pou twra einai to grafeio moy. Ston toixo pisw mou, to Pelwrio Kokkino Koumpi pou Kobei to Reyma. Yparxei akoma apo tote. De nomizw na kobei pia to reyma, alla kolwnw na dokimasw.

    Egw protimousa proswpika to “CP RSCS SMSG SIMTEL AT kati DIR”. Apisteyto public domain software. Prepei na eixa katebasei tis panagias ta matia.

    Eytyxws gia mena, o monos tropos na pareis apo kei to software pou katebazes – ap’to simtel 8ymamai – htan ena IBM PC/XT me 3270 emulation sth diplanh biblio8hkh. Kai fysika, eixe thn apisteyth oura apo kosmo. Anti loipon na perimenw sthn oura, ka8omai kai diabazw VM/CMS manuals.

    Kapoia stigmh ka8omai kai grafw se REXX ena bitnet-to-fidonet email converter. Prepei na htan to monadiko offline gateway sto sympan. Katebaza ta mails apo ton listserv se disketes (5.25” 360kb, ennoeitai), ta phgaina spiti, kai ta estelna sto fidonet. Replies sta mails me thn antistrofh diadikasia.

    Ekeinh thn epoxh, anakalyptw mia yphresia tou OTE. Helaspack. Mia leased line me to spiti, 1200bps modem, kai X.28 PAD. 33102336 to NUA mou, kai pleon de xreiazetai na katebainw sto panepisthmio. “Politismos”.

    Mia mera, apoktaw logariasmo se ena Sun Sparcstation ELC. Anakalyptw th man.

    Rest is history.

  26. Πω, τυχεροί άνθρωποι… η δικιά μου πρώτη ‘επαφή’ ήταν με SunOS 4.3 την ώρα που έκανα login ως user ‘welcome’ μέσω ενός terminal-server για να φτιάξω το δικό μου account.

    Τότε δεν ήξερα τι χλιδή που είναι να υπάρχει set-user-id binary με όνομα welcome στο PATH, κι έμεινα με το username ‘keramida’ τόσα χρόνια ο άθλιος :-P

  27. Ωραίες ιστορίες, και του adamo και των σχολιαστών. Εγω είμαι ελαφρά μεταγενέστερος (el98) και τα περισσότερα απ’ αυτά δεν τα είδα. Κάποια άλλα όμως (το ΜΟΠ πχ και τα κόλπα για τις αντιγραφές) τα πρόλαβα. Επίσης, λόγω της διορατικότητας του πατέρα μου, έχω Internet στο σπίτι από το 1994 (HOL).

    Συμφωνώ και επαυξάνω για το βιβλίο. Adamo, ξανασκέψου το.

    Και κάτι άλλο ρε παιδιά. Φανταστείτε, αφού έχετε εσείς αυτά τα συναισθήματα, πώς θα αισθάνονται οι πατέρες του Internet (David Farber, Tim Berners-Lee κτλ)…

  28. Δεν το είχα δει αυτό το post όταν βγήκε (λογικό, μετρούσα τις τελευταίες μέρες στο ναυτικό). Καθώς έχω δει αρκετά από αυτά που γράφεις και ξέρω αρκετούς από όσους αναφέρεις καταλαβαίνεις ότι νοιώθω “κάπως”. Ευχαριστώ που για άλλη μια φορά μου θύμισες τα “παλιά, καλά χρόνια”.

  29. @agou κ’ George Moschovitis:
    Αυτό που θα ήταν ευχάριστο, θα ήταν “όσοι ήταν εκεί” να έγραφαν -έστω και με τη μορφή προχείρων σημειώσεων- ότι θυμούνται. Γιατί το να γράψει κανείς βιβλίο προϋποθέτει μεγάλη έρευνα και συστηματοποίηση, κυρίως για να τοποθετηθούν σε ακριβή χρονική σειρά τα γεγονότα.

  30. Για να θυμηθω…

    Dial-up στο Softlab, απο κει shell στο esprit.naval.ntua.gr (ας ειναι καλα ο yvent) και μετα φοραγες το ΣΛΙΠ! :)

    Ωραιες μερες! Να τι μου θυμισε αυτο το ποστ..

  31. Poly kalh anadromh!
    empaina 93 me 96 sto Homecoming twn hlektrologwn apo Agglia kai “milousa” me Ellhnes otan htan metrhmenoi sta daxtyla ekei.
    eixa ki ena email apo upatras…apo filo pou spoudaze tote…

    palies kales epoxes!

    thx gia thn istorikh anadromh!

  32. Παρόλο το off-topic του μηνύματος το άφησα να δημοσιευτεί για ένα και μόνο λόγο. Η αγγελία ζητάει:

    “Εμπειρία 2 ετών σε υποστήριξη μηχανογράφησης και website administration”

    Το SAGE Level I δεν είναι guru level με τίποτε. Εκτός κι αν υπάρχει μια άστοχη μορφή ειρωνίας που δεν μπορώ να αντιλληφθώ…

  33. Καταρχάς, το προηγούμενο avarvit είναι fake, δεν το έγραψα εγώ. Adamo, ούτε γκουρού είμαι ούτε δάσκαλος – δεν είναι και καλά πράγματα αυτά, ας τα αποφύγουμε, ναι;

    Όσο για τον ίδιο τον πλαστογράφο, τι να πω…

    Στο blog σου έπεσα τυχαία, κάνοντας ego-Googling ( http://en.wikipedia.org/wiki/Egosurfing ). Μια όμως που πέρασα από το μαγαζί, ας αφήσω και κατι τις.

    Η βαριοπούλα δεν ήταν βαριοπούλα, αλλά ματσόλα (είδος ξύλινου σφυριού με το οποίο μπήγονται στο χώμα οι μεγάλοι πάσαλοι για τους φράχτες). Ακόμα ψάχνω να βρω μια ίδια. Την είχα φέρει αρκετά πριν φύγω. Η αιτία ήταν τα τερματικά της HP που είχαν κάτι γκρίζα κουμπιά κάτω δεξιά, ένα από τα οποία έκανε print σε έναν attached printer. Καθώς βέβαια τα τερματικά δεν είχαν attached printer, όταν το πάταγε κατά λάθος ο πρωτοετής (κάτι που, λόγω της γενικευμένης σύγχυσης στην οποία τελεί όποιος κάθεται για πρώτη φορά στη ζωή του “στον υπολογιστή”, γινόταν συχνά), το τερματικό κόλαγε και έπρεπε να έρθει κάποιος να το σβήσει ή να το κάνει reset, να ρωτήσει το χρήστη αν ήταν στο vi για να κάνει redraw κλπ. κλπ. Είκοσι φορές την ώρα αυτό το βιολί, δεν ήταν καθόλου αστείο. Έτσι, τυποποιώντας το πρώτο μάθημα που έκανα (πώς κάνουμε login, πώς χρησιμοποιούμε το vi και ποια κουμπιά *δεν πρέπει να πατάμε* στο τερματικό), εξηγούσα ότι όποιος πατήσει τα γκρίζα κουμπιά κάτω δεξιά, τον βάζουμε να ακουμπήσει τα δάχτυλά του πάνω σε αυτά και μετά [έφερνα την κρυμμένη ματσόλα από το διπλανό δωμάτιο] έδειχνα πώς επιδιορθώνουμε το κολημένο τερματικό μαζί με τα δάχτυλα που το κόλησαν (“βάλε παιδί μου το χεράκι σου στα γκρίζα κουμπιά… βάλτο, ναι… εκεί…”).

    Believe it or not, το κόλπο έπιανε και, πέραν της γενικευμένης θυμηδίας που προκαλούσε στο ακροατήριο ο “διάλογος” μεταξύ υπευθύνου-εργαστηρίου-ηλεκτρονικών-υπολογιστών-με-ματσόλα-τεραστίων-διαστάσεων-στο-χέρι και πρωτοετούς-που-αναρωτιέται-αν-τώρα-ο-τρελός-το-εννοεί-αυτό-που-λέει, παρότι δεν είχα φυσικά ποτέ “επδιορθώσει” έτσι κανένα άτακτο δάχτυλο, είχαμε δραματική μείωση στον αριθμό των κολλημένων τερματικών ανά ώρα.

    Το break-in ήταν όντως στον aiolo ή στον ektorα (στο εργαστήριο τηλεπικοινωνιών). Η τρύπα ήταν το sendmail, το οποίο τότε μπορούσε να δεχτεί mails με “From: |/bin/sh” και To: κάποιο ανύπαρκτο mail και μετά προσπαθούσε να “επιστρέψει” στον “αποστολέα” τα περιεχόμενα του mail (εντολές shell…). Εκπληκτικό!

    Το παραπάνω το είχαν κάνει επειδή αυτά τα συστήματα ήταν συνδεδεμένα στο Hellaspac (X.25 του ΟΤΕ) και είχαν βρει έτσι τη δυνατότητα να φεσώνουν στο ΕΜΠ διεθνείς κλήσεις X.25 (με αρκετά τσουχτερές ταρίφες, τότε). Θυμάμαι ότι όντως δεν το έκοψα εντελώς, αλλά το άλλαξα με ένα πρόγραμμα που επέστρεφε ένα κοινό μήνυμα προσωρινού σφάλματος του δικτύου X.25 (Network Congestion) ώστε στο μεταξύ να συνεχίσουν να προσπαθούν και να μαζέψω στοιχεία για το ποιοί ήταν και πού καλούσαν (από Γερμανικά IP addresses που καλούσαν ένα συγκεκριμένο Γερμανικό BBS, του οποίου είχα τον αριθμό X.25 αλλά που ο γερμανικός ΟΤΕ δεν μού έδινε άλλα στοιχεία του, απαιτώντας -και σωστά- να έχει κατατεθεί μήνυση προηγουμένως).

    Να είστε καλά παιδιά, μού θυμίσατε μια εποχή που ήταν ωραία για όλους μας.

  34. Χαχα άψογος… “Θεωρείτε δεδομένο πως όποιος ξέρει από υπολογιστές θα σας αφιερώσει το χρόνο του δωρεάν, κάτι που δε θεωρείτε δεδομένο για το φαναρτζή σας”.

    Νομίζω ότι βασικά ο περισσότερος κόσμος έχει την εντύπωση ότι οι υπολογιστές είναι ένα hobby και όσοι ασχολούνται μ’αυτούς δεν είναι τίποτα παραπάνω από χομπίστες, όπως ας πούμε ο 15χρονος γιόκας τους που ξέρει να τυπώνει μέχρι και greeting cards, LOL.
    Στο μυαλό τους το να τους ρωτήσεις “Πώς θα βγω Κηφισίας;” είναι ακριβώς το ίδιο με το να σε ρωτήσουν “Τι φορητό να πάρω στον γιόκα μου;”.

    That’s life. Ή θα κοπανάμε το κεφάλι μας στον τοίχο μια ζωή για την άγνοια των άλλων για τη δουλειά μας ή θα τους κάνουμε educate, έναν-έναν, με χαρά και υπομονή.

    Σκέψου για παράδειγμα, κάποιος με ρωτάει το κλασικό για το τι φορητό να πάρει. Εγώ προτιμώ την εξής προσέγγιση: “Ω, χαίρομαι που ρωτάς εμένα, γιατί το ζήτημα αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό και χρειάζεται πολλές και εξειδικευμένες γνώσεις και προσεκτική μελέτη και ανάλυση για να κάνεις την καλύτερη επιλογή για τις ανάγκες που έχεις”.
    Όλα αυτά φυσικά χωρίς να παρακολουθώ το παραμικρό για τις τιμές των φορητών, τι μοντέλα κυκλοφορούν ή αναμένονται, τι κολπάκια και τι μαμούνια έχουν, ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ. ΜΑΥΡΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ. Google “laptop ModelName review” και είμαι έτοιμος, αλλά αυτοί ΔΕΝ το ξέρουν αυτό :-)

    Δείχνω λοιπόν καλή διάθεση πάντα ενώ ταυτόχρονα περνάω το μήνυμα ότι όχι απλώς πρέπει να του αφιερώσω χρόνο μου αλλά και να του διαθέσω τις γνώσεις μου.

    9 στις 10 το κόλπο πιάνει, μέχρι του σημείου που έχω πιάσει φίλο γιατρό και έχουμε κάνει συμφωνία δωρεάν αλληλοεξυπηρέτησης, δηλαδή πάω τσάμπα στο ιατρείο του σε αντάλλαγμα να με παίρνει τηλ. όταν έχει σοβαρό θέμα. Works nicely so far :-)

  35. Έχω ακούσει για όλους σας, και για τον avarvit,και για τον adamo, και φυσικά δεν συζητάμε για το softlab, achilles κλπ…είμαι πολύ-πολύ μεταγενέστερος στο ΕΜΠ (2001 εισαγωγή) αλλά, μπορώ να σας διαβεβαιώσω, πως, πρέπει να είσαι πολύ-πολύ τυχερός για να βρεθεί πλέον υποδομή ώστε να “χωθείς” σε εργαστήριο, και να υπάρχει αυτή η ανταλλαγή γνώσης και το κλίμα που περιγράφετε στο υπέροχο post σας…Έτυχε να ήμουν από τους τυχερούς…

    Να ρωτήσω, γιατί έκλεισε ο city, γιατί να μην τον ξανασηκώσουμε; :(:(

  36. @Jheremias:
    “Έτυχε να ήμουν από τους τυχερούς…”

    Νομίζω πως επαφίεται σε αυτούς που ζουν σε ένα τέτοιο κλίμα να αγωνιστούν για να συνεχιστεί να υπάρχει. Keep trying.

    “Να ρωτήσω, γιατί έκλεισε ο city, γιατί να μην τον ξανασηκώσουμε; :(:(“

    Έκλεισε γιατί και οι δύο /admin είχαν αδυναμία χρόνου παρακολούθησης του δικτύου και συμμετοχής στα κοινά του. Με δεδομένο πως αυτό έγινε το 2006, νομίζω πως είναι δύσκολο να ξανασηκωθεί, αλλά δεν βλάπτει ένα ερώτημα στην irc-admin για το υπό ποιες προϋποθέσεις μπορεί να συμβεί αυτό.

  37. Φυσικά, βέβαια χρειάζεται και ανοιχτό μυαλό, από την άποψη ότι πρέπει και εμείς που είμαστε “μέσα” να προσπαθούμε να υπάρχει “διαδοχή”, αλλά είναι και θέμα και πολλών καθηγητών, να εμπιστευτούν κλειδιά κλπ…Υπάρχουν τέτοια σημεία στο πολυτεχνείο, αλλά δυστυχώς, χρειάζεται ακόμα “κουλτούρα”…Πάντως νιώθω πως όταν ήσασταν εσύ ήταν μια “χρυσή” εποχή :)

    Θα ήταν πολύ καλό αν μπορούσατε να κάνετε αυτό το ερώτημα…:) Το e-mail μου είναι charitonick@____.ntua.gr σε περίπτωση που θέλετε να επικοινωνήσουμε ξανά…

    Καλή συνέχεια σε ότι κάνετε, δάσκαλοι :)

    [edit by adamo: έσβησα τμήμα του email address]

Leave a comment